Om bekende en onbekende schrijvers van Nederlandse bodem die in de genre spanning / fantasy druk bezig zijn en een aantal boeken hebben gepubliceerd, toch wat meer bekendheid te geven, heb ik besloten een serie "spotlight" te maken, waarin ik een schrijver even in het spotlicht plaats. De bedoeling is dat ik om de zoveel weken / maanden (afhankelijk hoe druk ik het heb), een schrijver in het zonnetje zet, en nog meer dan dat: door vragen van schrijver tot schrijver te stellen dieper tot het proces van schrijven probeer te komen.
De tweede schrijver van deze cyclus is Rik Raven die de boeken Bron en Zucht heeft gepubliceerd.
Beste Rik, bedankt voor dit interview. Je hebt, voordat je boeken Bron en Zucht gepubliceerd werden, diverse korte verhalen geschreven. Zou je iets meer over deze verhalen kunnen vertellen. Wat waren de inspiratiebronnen en hoe ben je tot het schrijven van deze verhalen gekomen?
Elk verhaal? Elk verhaal was een experiment, een verder reiken naar wat ik gewend was, de thrillers en horror, maar ik heb er veel van geleerd. Okay, hier komen ze:
Mijn allereerste verhaal, het eerste dat gepubliceerd werd, dat is, heette Geestenschip. Dit is dus een houtsnijwerk dat ik ooit kocht en dat uit Indonesië afkomstig is. Ik zie het nog iedere dag op de schouw staan en het herinnert me aan mijn vastbeslotenheid om een verhaal over geesten in de Pure Fantasy te krijgen, ook al vonden bepaalde leden van de redactie destijds dit nauwelijks interessant, want het fluisterde en er waren geesten mee gemoeid.
De Zwarte kroon is een experiment dat weer een andere zijweg neemt, het is namelijk een liefdesverhaal in een (boven)avont(nat)uurlijk fantasy jasje.
In Verloren verkeer ik in de spelonken van de geest van een comateuze vrouw, omdat ik dat zelf ook heb meegemaakt. Echter juist omdat ik zo diep die geest inging, verdiende het de hoogste waardering van auteur Thomas Olde Heuvelt die destijds jureerde voor de voorloper van de Unleash Award.
Met Vergeten heb ik voor het eerst een ultrakort verhaal geschreven voor de Fantasywedstrijd Brugge en dat gaat over een oudere vrouw die Dementia ontmoet en opnieuw zit ik in een geest, die de dingen anders ziet dan je zou denken.
Het verhaal over Adrian Stone was een samenwerkingsverband met deze succesvolle schrijver over hem en de hoofdpersoon in zijn eerste trilogie. We treffen elkaar nog steeds op alle fairs en festivals waar we aan deelnemen wat iedere keer weer een heuglijk weerzien is.
In Ruisen van de wind heb ik me voor het eerst verplaatst in de geest van een psychopaat en hem een gezicht en gedachten vol twijfel gegeven. Ik moet zeggen, dat beviel me wel. ;-)
In Nieuw leven, Oude Wereld heb ik voor de Unleash Award voor het eerst een sciencefictionachtig fantasy verhaal geschreven, dat zo wisselend werd beoordeeld dat het bijna een compliment was. Eén jurylid kwalificeerde het als beste verhaal van de wedstrijd en bij een ander jurylid verdiende het niet meer dan een bijna laatste plaats.
Zucht is eerder geschreven dan Bron, toch is het laatste boek eerder gepubliceerd. (Bron als je debuut beschouwd.) Hoe komt dit? Wat is het traject geweest dat Zucht heeft afgelegd, voordat het in boekvorm uitkwam en waarom is het later gepubliceerd?
Aan het later publiceren van Zucht of het eerder uitkomen van Bron, zo je wilt, daar ligt niet meer dan mijn eigen wil, de onstopbare drang om te schrijven aan ten grondslag. Zucht heeft vele titels gekend, het is nog veel vaker herschreven, want hoe je het ook wendt of keert, iedere beginnende schrijver heeft hulp nodig om te leren schrijven en in de tijd dat ik op zoek ging naar hulp voor Zucht en terwijl ik het liet proeflezen, kon ik niet stilvallen. Schrijven leer je door te schrijven en dat deed ik. In een opmerkelijk korte tijd (het is me daarna niet meer gelukt, maar misschien in de toekomst) schreef ik een eerste versie van Bron. Later heb ik beide boeken herschreven en ik kreeg ze zowat tegelijk zover klaar voor een laatste proefleesronde. Die proeflezer was goede vriend en uitgever Alex de Jong, die onmiddellijk enthousiast was over Bron, die hij na redactie graag wilde uitgeven. Zucht kende toen nog steeds te veel beginnersfouten, maar ik heb het opnieuw herschreven met de ervaring die ik opdeed van de eindredactie van Bron. Daarna kreeg het een goede redactie van Alexia van Beers en BoF (Books of Fantasy) heeft ook Zucht uitgegeven. Ik ben verschrikkelijk trots op beide boeken.
Zucht is een verhaal over bezetenheid en Bron over een schrijver en zijn verhaal. (Ik wil niet teveel verklappen.) Als je dit optelt bij al je korte verhalen; zijn er dan gemeenschappelijk motieven en/of thema's die in je werk terugkeren?
In mijn verhalen staat altijd de innerlijke strijd die karakters moeten leveren centraal, hun al dan niet verwrongen kijk op de samenleving en hun (on)mogelijkheid te veranderen. NBD/Biblion zei: "Raven heeft een rauwe, heldere schrijfstijl, waarmee ze ook sympathie weet op te wekken voor de minder aardige karakters." Dit komt omdat ik onder de huid kruip van de karakters en wat ze moeten doorstaan. Mijn verhalen spelen zich af in een herkenbaar hier en nu, in een stad die je kan opzoeken op de kaart, waar echter door een magisch realistische draai niet alles is zoals het zou moeten zijn.
Je hebt een zeer intrigerende schrijfstijl. Dit wordt ook in diverse recensies genoemd. Ikzelf ervoer je schrijfstijl als beschrijvend maar niet benoemend. Wat ik hiermee bedoel is dat je als lezer vaak in het ongewisse wordt gelaten en zelf een interpretatie aan een scene en/of een gebeurtenis dient te geven. (De scene op het terras bij Zucht komt in me op, dat later meer van belang blijkt te zijn, dan de scene in de eerste instantie doet vermoeden.) Dit is een uiterst ingewikkelde schrijfstijl en ook niet altijd even toegankelijk, wat ook in recensies wordt genoemd. Het is wel ontzettend knap gedaan. Hoe doe je dit? Komt dit natuurlijk of denk je zodanig na over zinnen en structuren om niet al teveel te benoemen of te verklappen?
Dank voor het compliment. Het is logisch dat je over bepaalde dingen nadenkt, en ik probeer zorgvuldig te zijn. Ik kan mijn eigen schrijfsels redelijk goed lezen als een "lezer", hoewel ik er natuurlijk ook niet aan ontkom om blind te worden voor mijn eigen fouten, maar dat is een meer redactionele leeswijze.
Ik bedenk me gewoon wat ik als lezer zou willen lezen. Het enige waar ik dus op kan hopen is dat er nog meer lezers zijn als ik. Doordat ik veel en vaak herschrijf en verbeter, geef ik mezelf de kans om aanwijzingen (clues) toe te voegen, wat ik heb geleerd uit de tijd dat ik veel Agatha Christie las. Niets mag zomaar uit de lucht komen vallen, ook al moet je soms goed lezen om iets niet te missen. Eén recensent 'verweet' me dat ik iets had nagelaten uit te leggen, ik kan hem echter zo de pagina aanwijzen waar de info staat waar hij blijkbaar overheen heeft gelezen, ik verwijt hem niets want hij heeft waarachtig een van de mooiste recensies geschreven, die Zucht kreeg.
Als schrijver hebben we allemaal te maken met (soms wisselende) recensies. Hoe ga je daar mee om? En welke tips zou je andere schrijvers willen geven?
Met recensies ga ik niet om ;-), ik lees ze en neem de informatie ter kennisgeving aan. Een recensie is de mening van een individu. Aan een mening is niets te doen en smaken verschillen nu eenmaal. Ik zet de goede recensies op mijn site, net als de eerlijke en minder positieve omdat de lezer die evengoed mag weten. Eerlijkheid duurt het langst. Maar ik ben ook maar een mens, dus ja, natuurlijk laat ik de echt slechte recensie lekker waar hij is en zwijg ik erover. (Hoewel ik natuurlijk steen en been klaag tegenover de schrijvers die ook door deze recensent te grazen zijn genomen ;-). Het is een klein wereldje.) Mijn tip is om de goede recensies altijd te bewaren als positief woord om te lezen in mindere tijden.
Je gedicht Een hartklop ten afscheid heeft in 2009 de crimezone prijs gewonnen. Wat was de inspiratie van dit gedicht?
Een gedicht is een vreemd fenomeen in mijn geval, want ik begin met een zin, waar ik een andere zin achter zet, die moet rijmen. Ik zet meerdere zinnen achter elkaar en dan begin ik met boetseren. Ik ga ritme zoeken, ik ga relevantie aanbrengen. Een gedicht moet zingen en hoe meer ik met zinnen en woorden schuif, hoe mooier de klank wordt; de valse noten eruit, het ritme vloeiend en de rijm betekenisvol. In het ene gedicht lukt het beter dan in het andere, maar Een hartklop... is wat dat betreft geslaagd. Ik ben er nog steeds trots op. En als je het leest zie je dat ik weer in de geest kruip van een psychopaat, ik heb iets met de slechterik en zijn zwakheden, denk ik. Ik heb nog meer gedichten op mijn site staan, de een beter dan de ander, maar het is een leuke bezigheid.
Ben je bezig met nieuwe projecten? Zoja, zou je daar iets over willen verklappen?
Ik ben altijd bezig met schrijven en het afgelopen jaar heb ik mezelf overtroffen, hoewel daar naar buiten toe dit jaar nog niets van te merken zal zijn, vrees ik. Wel kan ik zeggen dat er inmiddels een fantasy-horror manuscript klaar is in een onontgonnen eerste versie en dat ik alweer aan het vechten ben met karakters en enkele plotlijnen die een manuscript gaan worden dat zich gedeeltelijk in een (voor Bronlezers) bekende wereld afspeelt.
Biografie
Rik Raven is begonnen met het publiceren van korte verhalen in Pure Fantasy. Voor dit tijdschirft is zij daarna enkele jaren redactrice geweest en heeft verhalen beoordeeld, geredigeerd, auteurs begeleid en boeken gerecenseerd. Ook is ze als jurylid verbonden geweest aan de Unleash Award, een verhalenwedstrijd georganiseerd door Jack Lance en Alex de Jong. Op de vraag hoe ze begon met schrijven daar heeft Rik, volgens eigen zeggen, geen standaard antwoord op. Als kind verzon ze al verhalen, maar door een ongeval heeft ze twintig jaar niet kunnen schrijven. Ze leed zelfs aan afasie (een taalstoornis) en besteedde de jaren erna aan haar herstel.
Rik Raven schrijft wat ze graag zou willen lezen, verhalen die zich afspelen in onze wereld, maar waarin niets is zoals het eigenlijk zou moeten zijn. Een recensent noemde haar verhalen anders, met een eigen herkenbare stijl en die aan het denken zet. In het dagelijks leven schrijft ze, naast verhalen, ook artikelen en neemt ze interviews af voor een huis-aan-huisblad, heeft ze een partner en uiteraard een hond.
Bibliografie
Korte verhalen:
Nieuw leven, oude wereld (Pure Fantasy 20 – 2010) Over een wereld met vreemde gekloonde wezens, virussen, natuurrampen en een handjevol mensen die zich proberen staande te houden. Een toekomst waar niemand voor warm loopt.
Ruisen van de wind (Pure Fantasy 17 - 2009) Over een man die eindelijk beseft dat hij niet meer alleen is, en dat hij een doel heeft in het leven.
Vergeten (Fantastisch Strijdtoneel 2009 – gepubliceerd in een verhalenbundel met de beste inzendingen van De Grote Brugse Boekhandel Fantasy Award) over een oudere vrouw die zich afvraagt wat ze is vergeten.
Adrian Stone en het duivelse complot (Pure Fantasy 15 - 2009) Geschreven in samenwerking met Adrian Stone over de magische strubbelingen die bijna zijn boekpresentatie verhinderden.
Verloren (Pure Fantasy 13 - 2008) Over een vrouw die zoekende is naar haar eigen lichaam, maar te laat tot het besef komt dat ze niet terug wil.
De zwarte kroon (Pure Fantasy 11 - 2008) Over een schitterende zwarte steen en een onmogelijke liefde.
Geestenschip (Pure Fantasy 6 - 2006) Over een fluisterend houtsnijwerk dat - als je heel goed luistert - zacht zingt.
Boeken
2010 Bron (Books of Fantasy) ISBN: 978 94 608 6023 2. Een verhaal over een schrijver die zichzelf tegenkomt en een verhaal over vriendschap.
2012 Zucht (Books of Fantasy) ISBN nummer: 978-946-08-6040-9. Over een vloek, in de 17e eeuw uitgesproken, die zijn doel voorbij schoot.
Boeken zijn te koop in de boekhandel en op de webpagina van de uitgeverij.
Links:
Webpagina van Rik Raven.
Hier kan je Bron bestellen.
Hier kan je Zucht bestellen.
Voorgaande "spotlights":