Spotlight: Rianne Lampers

Om bekende en onbekende schrijvers van Nederlandse bodem die in de genre spanning / fantasy druk bezig zijn en een aantal boeken hebben gepubliceerd, toch wat meer bekendheid te geven, heb ik besloten een serie "spotlight" te maken, waarin ik een schrijver even in het spotlicht plaats. De bedoeling is dat ik om de zoveel weken / maanden (afhankelijk hoe druk ik het heb), een schrijver in het zonnetje zet, en nog meer dan dat: door vragen van schrijver tot schrijver te stellen dieper tot het proces van schrijven probeer te komen.

De derde schrijver van deze cyclus is Rianne Lampers die diverse boeken heeft gepubliceerd.

Rianne, bedankt voor je medewerking. Laat ik ten eerste stellen dat ik zeer heb genoten van je verhalenbundel "Bizarre verhalen". Vooral de diversiteit aan onderwerpen vond ik zeer verrassend. Van een verhaal over kannibalisme tot een escortbureau en wel een heel bizar (sorry voor de woordkeuze) valantijnskado. Hoe ben je tot deze verhalen gekomen? Wat zijn je inspiratiebronnen?

Het doet me goed te horen dat je genoten hebt van “Bizarre verhalen”!

Ik heb de verhalen in de afgelopen jaren geschreven, van pakweg 2006 tot en met het afgelopen jaar. Het is de periode waarbinnen ik mijn voorliefde voor het fantastische genre pas goed heb leren kennen. Door verhalen en gedichten te plaatsen op fora voor schrijvers en lezers ontdekte ik dat deze aansloegen en dat spoorde me weer aan tot het schrijven van nog meer. Ook het lezen en beoordelen van het werk van anderen speelde (en speelt nog steeds) een grote rol in het verfijnen van mijn eigen stijl.

Inspiratie haal ik uit alles om me heen. Op de een of andere manier zie ik altijd en overal tegenstellingen. Als iets mooi is, vraag ik me af wat er zou gebeuren als die schoonheid iets afzichtelijks zou verbergen. Goed nieuws buig ik om tot slecht nieuws. Angst verander ik in genieten en andersom. Tegenover leven staat de dood. Ik vraag me af wat dit allemaal met een mens doet, hoe hij reageert op het onverwachte. Hoe zou ik zelf reageren op een bepaalde situatie, dat is ook een belangrijke inspiratiebron voor mij.

De inspiratie voor de verhalen uit de bundel is net zo divers als de verhalen zelf. Zo heb ik “Het spoor bijster” geschreven naar aanleiding van een daadwerkelijke actie van ProRail die tuinhuisjes langs het spoor weg wilde hebben. Mijn ‘twisted mind’ zag daar direct de potentie van in.

In “Na de crash”, een sf-verhaal over een neergestorte ufo, staat een ogenschijnlijk aaibaar buitenaards huisdier centraal. Kijk naar katten, die kunnen er heel lief uitzien, maar o wee als ze hun klauwen uitslaan.

Met het verhaal “Een hart van chocolade” deed ik mee aan een Valentijnsverhalenwedstrijd. Alle genres waren toegestaan en omdat ik verwachtte dat de meeste schrijvers geen gruwelijk verhaal zouden inzenden, koos ik juist daar voor. Het begin doet lieflijk aan, maar als duidelijk wordt wat de hoofdpersoon écht aan zijn stille geliefde schenkt, hakt dat er aardig in.

Tot slot de twee verhalen met welke ik meegedaan heb aan de Paul Harland Prijs in 2008. Met “Offerande” veroverde ik een prachtige, derde plek. Voor dat verhaal heb ik bijna een ordner vol aan researchmateriaal verzameld over Friesland en Duitsland aan het begin van de jaartelling. Ik zag ooit een documentaire over archeologische vondsten die staafden dat de Germanen de Romeinen verslagen hadden in 67 na Christus. Lezend hierover ontdekte ik dat de Friezen dit al eerder gelukt was, namelijk in 29 na Christus tijdens de slag om Baduhenna. De overwinning heeft niet lang stand gehouden en tot op heden is niet duidelijk waar Baduhenna precies lag. Ik ben zelf dol op archeologie, zou het liefste in elke aardhoop die ik tegenkom graven, op zoek naar interessante overblijfselen uit het verleden. Zo verzon ik de hoofdpersoon met zijn metaaldetector. Zijn achternaam - van Oldeloo - is de directe link met het verhaal van Sieghram.

Met “Het koffie-cognac débacle” werd ik 11de. Ik verzon het naar aanleiding van een reclame voor koffieleutjes.

Je verhaal "Spinnentijd" heeft me een nachtmerrie bezorgd. (Bedankt daarvoor overigens.) Het valt me op dat in het verhaal - naast het plot over een spin, waar ik niet teveel over kwijt wil - ook relaties centraal staan. In dit geval de relatie tussen een moeder en dochter. Zo kwam ik in diverse verhalen verschillende lagen tegen. Hoe pak je dit als schrijver aan? Begin je met een griezelig of bizar element en werk dit verder uit of is het juist andersom: je begint met het relationele of het conflict en ga daarna over naar het bizarre? Staat het "bizarre" in dat geval dan voor specifieke motieven en thema's?

Graag gedaan, die nachtmerrie. Daarmee zeg ik: “my work is done”!

De vraag die je stelt, vind ik een moeilijke. Schrijven is voor iedereen die het doet anders. Er zijn mensen die een verhaal bedenken, een soort raamwerk schrijven en dat vervolgens invullen. Zo’n schrijver ben ik niet.

Meestal heb ik een idee - soms zelfs een heel vaag idee - en ga zitten. Als de eerste regel uit mijn vingers komt en ik krijg er een goed gevoel bij, dan volgt het verhaal vanzelf. Op een bepaald moment is de inspiratie er ineens, dan vormt het verhaal zich in mijn hoofd en moet het eruit. Vaak genoeg heb ik totaal geen notie van waar het verhaal heen gaat. De personages komen als vanzelf tot leven in mijn hoofd en vinden hun eigen weg naar het papier.

Als je terug kijkt naar je verhalenbundel herken je voor jezelf een overkoepelend thema of motief? (Ik zag verschillende, maar vroeg me af hoe het voor jou als schrijver is.)

Ik herken in de bundel uiteraard het bizarre, maar vooral angst en het omgaan daarmee speelt in elk verhaal een rol.

Diverse verhalen zijn eerder gepubliceerd in tijdschriften en bij uitgeverij Parelz. Hoe ga je als schrijver om met het commerciële aspect van het schrijven?

Over het uitgeven van “Bizarre verhalen” heb ik lang nagedacht. Zoals je aangeeft is een deel van de verhalen al eerder gepubliceerd, dus commercieel gezien is het misschien niet de meest voor de hand liggende stap. Er is echter een groot lezerspubliek dat niet Pure Fantasy of SF Terra leest. En als een lezer bij Parelz een verhalenbundel samenstelt, dan kiest hij misschien niet zo snel voor een griezelig verhaal. Heel veel mensen kennen mijn verhalen dus nog niet.

Mijn drijfveer is dan ook tweeledig geweest. Allereerst laat de bundel goed zien wat voor soort verhalen ik graag vertel. Lezers die mijn werk nog niet kennen, kunnen er zo van proeven. Ten tweede wil ik de bundel graag als luisterboek uitbrengen, zodat mensen die om wat voor reden dan ook niet kunnen lezen, of die graag naar verhalen luisteren, ook eens dit soort verhalen kunnen horen.

Als ik schrijf, ben ik niet commercieel bezig, dat komt pas als een verhaal af is. Ik ga niet zitten om voor een bepaalde doelgroep iets te schrijven, ik ga zitten omdat een verhaal eruit moet. Maar als het dan af is en ik ben er tevreden over, dan wil ik het wel delen. Een verhaal is pas écht af, als mensen het lezen. Pas nadat ik iets geschreven heb dat door anderen gelezen en goed bevonden is, krijgt het voor mij een commerciële lading.

Naast "Bizarre verhalen" heb je ook de boeken "Het duistere pact" en "Vooravond van Armageddon" geschreven. Zou je iets meer over deze boeken kunnen vertellen?

Het forum de Verhalensite voor schrijvers en lezers heeft een belangrijke rol in mijn leven gespeeld en doet dit eigenlijk nog steeds, zelfs al bestaat de website al jaren niet meer. Ik heb er vrienden leren kennen én schrijvers van wie ik nu werk uitgeef. Het belangrijkste dat dit forum mij gebracht heeft, is mijn eerste horrorverhaal “Het duistere pact”, dat is bij wijze van spreken op de Verhalensite geboren.

Ik had nog nooit een horrorverhaal geschreven. Mijn toen zestienjarige dochter Yolinda kende een gothicperiode (al mocht je dat niet zeggen). Zij begon net te veranderen van een schuchter pubermeisje in een echte schoonheid. Een hobbyfotograaf spotte haar en vroeg of ze een fotoshoot wilde. Zo geschiedde. Op de cover van “Het duistere pact” zie je een foto uit die allereerste fotoshoot. De vernietigende blik was voor mij bedoeld. Ik zei haar dat ze af en toe een ander gezicht moest trekken en als rechtgeaarde puber vond zij dat ik het dan zelf moest doen. Zodra ik later die foto zag, wist ik dat ik daar een verhaal bij moest verzinnen.

Yolinda had op het vmbo een boek van mij mogen lezen voor haar boekenlijst: de pod-uitgave “Carina’s carrière”. Dat is een romantisch verhaal dat later nog een keer door Ellesy Relax is uitgebracht onder de titel “Eenzame hoogte”. Toen ik haar vroeg wat ze ervan vond, zei ze dat ze liever horror las. Ik beloofde haar om voor haar dan eens een horrorverhaal te schrijven.

Tot slot had ik het jaar vóór die fotoshoot een prachtig, maar naargeestig oud gebouw gezien in Sluis. Ik heb iets met oude gebouwen, vraag me altijd af wat de geschiedenis ervan is, wie er gewoond hebben en wat er allemaal gebeurd is. Van dit specifieke gebouw had ik foto’s gemaakt met de intentie er een verhaal bij te bedenken.

Nu had ik drie inspiratiebronnen: een weerbarstig pubermeisje in een zwarte gothicjurk, een griezelig, leegstaand gebouw en de aansporing om horror te schrijven. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik een kort verhaal zou produceren, maar toen de personages eenmaal tot leven kwamen in mijn hoofd, lieten ze zich niet in een keurslijf dwingen. Ik plaatste steeds een hoofdstuk op de Verhalensite en bond zo een groepje lezers aan me dat bijna niet kon wachten tot het volgende hoofdstuk. Eenmaal klaar wist ik dat ik het verhaal niet kon laten liggen, al was het alleen al om de datum 6-6-2006 die een prominente rol erin speelde. Ik wist niet goed hoe ik het in de markt kon zetten, wilde niet weer een pod-uitgave uitbrengen, en kwam zo bij Alex de Jong van Pure Fantasy terecht. Hij liep al tijden met het idee voor Books of Fantasy en zag in mijn verhaal de potentie om hier een begin mee te maken. De werktitel “De robe” vond hij niets, hij verzon “Het duistere pact”, een titel waar ik nog altijd heel blij mee ben.

Zonder in details te treden, kan ik over “Het duistere pact” vertellen dat het einde verrassend is. Eigenlijk had ik het bij dit ene verhaal willen laten. Voor mij was het einde weliswaar open, maar ik had niet het idee dat er een vervolg op nodig was. Mijn dochter was zowaar enthousiast over dit boek, en niet alleen omdat zij op de omslag staat (uiteraard met haar instemming). Zij wilde dolgraag weten hoe het verder ging, en zij was niet de enige. Eerst was ik wat terughoudend, maar op een bepaald moment lieten de hoofdpersonen weer van zich horen in mijn hoofd. En tja, als een verhaal zichzelf wil vertellen, dan kan ik het niet tegenhouden.

Voor het schrijven en uitbrengen van “Vooravond van Armageddon” had ik ruim drie jaar nodig. Ik ben in zekere mate perfectionistisch. Mijn motto is dan ook dat ik iets niet snel wil schrijven, maar dat het goed moet zijn. Ik heb de plot zorgvuldig uitgewerkt, heb allerlei research gedaan en heb een periode van ongeveer een half jaar gehad dat ik gewoonweg niet kón schrijven aan het verhaal. Eén verhaallijn betreft een jonge vrouw die door haar vader ontvoerd wordt en gevangen wordt gehouden om kinderen te baren. Precies toen ik met dat deel bezig was, kwam het verhaal van de jonge vrouw in Oostenrijk in het nieuws die door haar vader in een kelder gevangen werd gehouden en kinderen van hem had. Op dat moment was ik helemaal niet blij met mijn verwrongen fantasie. Dingen die ik verzon en op papier zette, bleken in werkelijkheid voor te komen. Hoeveel horror wil je hebben?

Met nog wat onderbrekingen, die wel wat korter waren dan een half jaar, schreef ik verder aan het verhaal. Hoewel ik goede recensies had gehad op “Het duistere pact” waren er toch beoordelaars die het té snel en niet gelaagd genoeg vonden. Daar wilde ik me bij “Vooravond van Armageddon” niet schuldig aan maken. Ik heb veel aandacht besteed aan de karakterontwikkeling. Na uitgave bleken er toch weer recensenten te zijn die het nu te traag vonden. Ook meenden die dat er nog wel wat in geschrapt had kunnen worden, iets waar ik het nog altijd niet mee eens ben, maar ja, het is dan ook mijn verhaal.

Naast schrijven heb je ook je eigen uitgeverij "Celtica Publishing". Is het moeilijk het schrijven en het uitgeven te combineren? Kun je ons iets meer over de totstandkoming van je uitgeverij vertellen?

Celtica Publishing is ontstaan uit noodzaak, maar is tevens het vervullen van mijn droom.

In 2010 zou de fantasyroman die ik uitgegeven had via een pod-uitgeverij opnieuw worden uitgebracht door een kleine uitgeverij. Die zou ook de heruitgave van “Het duistere pact” op zich nemen en “Vooravond van Armageddon” uitbrengen. Eind 2010 deelde de uitgeverij me mee dat zij ophield te bestaan. Daarmee had ik een groot probleem, want welke uitgeverij wil nu reeds uitgebrachte boeken nogmaals op de markt brengen? Of een vervolg op een reeds uitgebrachte roman?

Mijn wanhoop was van korte duur. Ik had een aantal jaren gewerkt als ondersteuner van de marketing- en communicatieafdeling van een bedrijf. Dat lag me goed, maar ik kreeg maar niet de kans opnieuw dat soort werk te doen. De ervaring die ik er had opgedaan, kwam me nu goed van pas, net als de ervaring die ik met de eerste uitgave van Books of Fantasy had opgedaan.

Ik had al eerder gespeeld met de gedachte een uitgeverij te beginnen. Dat was een droom waarvan ik dacht dat ik die nooit zou kunnen verwezenlijken. En nu deed zich dé uitgelezen kans voor. Hier moet ik bij vermelden dat mijn partner volledig achter me stond. Zonder zijn steun en zijn geloof in mijn schrijfwerk, zou ik nooit gekomen zijn waar ik nu ben.

Naast het uitgeven van mijn eigen werk, kende ik het werk van een aantal schrijvers waar ik veel potentie in zag. Ik besloot de gok te wagen en in juni 2011 kwamen “Het duistere pact” en “Vooravond van Armageddon” uit als deel 1 en 2 van de “Kronieken van de Nieuwe Tijd”. Aan een volgend deel werk ik momenteel.

Celtica Publishing is een uitgeverij die zich richt op horror, fantasy en science fiction/faction. Ik heb bewust voor dat genre gekozen omdat daar mijn hart ligt.

Eind 2011 bracht ik “Het Hemelse Rijk” uit, een erotisch getint fantasy-/sf-verhaal van de Vlaamse schrijver Christophe Vermaelen.

Het was mijn doel om jaarlijks drie titels uit te brengen. In 2012 zou dat me niet gaan lukken als ik alleen naar het fantastische genre zou kijken, daarom lanceerde ik in juni 2012 de imprint CPRomance. Onder die vlag zag de roman “Ongeschreven akkoorden” van mijn romantische alter ego Marian Kramer het levenslicht.

Publishing bracht vervolgens in oktober de fantasy-/sf-roman “Ishtar Roodrug en het lot van de wereld” uit. Ook dit boek is geschreven door een Vlaamse schrijver, genaamd Peter van Rillaer. Het is een avontuurlijke roman die zich afspeelt ten tijde van Atlantis en Lemurië.

Tot slot verscheen in november “Bizarre verhalen” van mijn hand.

Ik zag dat je diverse schrijvers in je fonds hebt. Wat kunnen we de aankomende tijd verwachten en waar kijk jij als zowel uitgever als schrijver naar uit?

Christophe Vermaelen en Peter van Rillaer heb ik via de Verhalensite leren kennen. Zij plaatsten daar werk waar ik meteen verliefd op werd. Via datzelfde forum ken ik nog een aantal heel goede schrijvers van wie ik popel om werk uit te mogen geven.

Een van hen is Evi Verhasselt, eveneens afkomstig uit Vlaanderen, van wie naar verwachting later dit jaar een geweldig fantasyverhaal uitkomt. Evi is een meester in het creëren van een andere wereld. Ze kan uitstekend vertellen en heeft ook nog eens de gave om dit op humoristische wijze te doen.
Naast Evi is er nog een schrijfster van wie ik een manuscript heb liggen.

Dit jaar zal ook mijn verbeterde fantasyroman, die zich afspeelt in Keltisch Groot-Brittannië en Ierland, uitkomen. Het is de bedoeling dat dit vóór Keltfest zijn beslag zal vinden. Over de definitieve titel heb ik nog geen besluit kunnen nemen, maar dat zal binnenkort gebeuren.

Tot slot schrijven Christophe en Peter samen aan een epos. Het eerste deel daarvan heb ik in handen en moet ik nog beoordelen, maar het is goed mogelijk dat ik dit ook tot mijn fonds zal mogen rekenen.

Ik raad iedereen die de boeken van Celtica Publishing of CPRomance heeft gelezen en kan waarderen aan om de websites en facebookpagina’s in de gaten te houden.

Op dit moment wordt er veel gesproken over de "crisis in boekenland", hoe ga jij daar als zowel schrijver en uitgever mee om? Wat dient er volgens jou op dit moment in uitgeverland te veranderen?

Ik onderken dat er een crisis is. Mensen geven minder graag geld uit en zijn kieskeuriger dan ooit tevoren. Daar komt nog bij dat e-boeken aan een opmars bezig zijn en met het verschijnen van digitale boeken, wordt er ook veel gekopieerd. Dat is helaas een teken van de tijd.

Voor een schrijver die vanuit zijn hart schrijft en niet van het schrijven hoeft te leven, maakt een crisis in wezen niets uit. Schrijven doet hij toch wel. Word je niet uitgegeven, dan kun je als schrijver altijd andere manieren vinden om je werk te laten lezen. Het internet speelt hier een grote rol in.

Boekhandelaren zouden wat vaker werk van kleine uitgeverijen in hun winkels kunnen leggen. Hiermee bevorderen ze diversiteit, in plaats van dat ze alleen maar eenheidsworst aanbieden. Kleine uitgeverijen zouden die boekhandelaren een grotere marge kunnen bieden, zeker als ze de boeken uit hun eigen voorraad aanleveren en dus geen opslag- en vervoerskosten hoeven te betalen aan CB. Dat zou goed zijn voor zowel de boekhandel, de uitgever als de schrijver.

Uitgeven is een ander verhaal. Kleine uitgeverijen springen als paddenstoelen uit de grond, grote uitgeverijen hebben het - mede vanwege overheadkosten - moeilijker dan ooit. Inventiviteit is daarom geboden.

Zelf doe ik het volgende. Ook al weet ik dat het kostbaar is, toch houd ik mijn oplages bescheiden. Als een boek aanslaat, kan ik er altijd bij laten drukken. Daarmee beperk ik de voorraden. Mijn boeken zijn via CB beschikbaar, dus te koop via elke (internet)boekhandel.

Aan e-boeken ga ik niet voorbij, maar ik breng een e-boek pas uit als ik de tijd er rijp voor acht. Zo heb ik wel e-boeken van “Het Hemelse Rijk” en van de “Kronieken van de Nieuwe Tijd”, maar nog niet van mijn andere uitgaven. En zodra ik er de gelegenheid toe vind, wil ik luisterboeken gaan uitbrengen.

Door evenementen te bezoeken, ga ik als uitgever naar mijn markt toe. Natuurlijk zijn daar kosten aan verbonden die ik niet altijd terugverdien. Maar zo kom ik wel in direct contact met mijn echte afnemers, namelijk de lezers. En dat is - om met een mooie reclamezin te komen - onbetaalbaar.

Wat voor nieuwe boeken / verhalen kunnen we in de aankomende tijd van jouw hand verwachten? Hopelijk niet over spinnen, toch? (Alstublieft?)

Ik werk momenteel aan deel 3 van de “Kronieken van de Nieuwe Tijd”. Wat mijn eigen schrijfwerk betreft, ligt daar mijn focus op de komende tijd. Er komen geen spinnen in voor, maar ik kan je beloven dat het regelrechte horror is.

Dit jaar wilde ik eerst mijn fantasyroman af hebben en dat doel is nu bijna bereikt. Het ontwerp voor de omslag ligt in de kundige handen van illustrator Melchior van Rijn.

Ik zou ook wel weer eens mee willen doen aan een verhalenwedstrijd, maar tot op heden ontbreekt de tijd en inspiratie me hiervoor. Maar het zou zomaar kunnen dat een van de onafgemaakte verhalen die ik heb liggen ineens in mijn hoofd ontwaakt.

Voor CPRomance heb ik nog een romantisch manuscript van Marian Kramer klaar liggen. Daar moet het een en ander aan gebeuren, maar het is mogelijk dat het verhaal in het derde kwartaal van dit jaar (of het eerste van 2014) op de markt komt.

Tot slot brengt CPRomance een boekje uit met foto’s en sensuele verhalen van mijn dochter, model Yolinda Vixen. Het gaat om een fullcolour, Engelstalige uitgave met harde kaft. Eind februari vindt hiervoor een fotoshoot plaats in een prachtige locatie. Ik ben heel benieuwd naar hoe dit project zich gaat ontwikkelen en hoe ik het boek in de markt zal gaan zetten. Heerlijk om bezig te zijn!

Biografie

Dat ben ik dus. Een lezende schrijver, een schrijvende lezer. Ik schrijf om te leven en leef om te schrijven. Goochel met woorden, zoek doorlopend naar hun diepere betekenis of naar hun luchtige kronkels die me op de gekste momenten laten lachen. Woorden, taal... Wie zou ik zijn zonder?

Als enige van zeven kinderen ben ik in mijn moeders geboorteland Suriname geboren, op 26 mei 1963. Mijn moeder bezit een kwart Creools bloed, mijn vader komt uit het oer-Hollandse Westland.

In Suriname heb ik slechts negen maanden gewoond, daarna verhuisde mijn familie terug naar Nederland, naar Hellevoetsluis om precies te zijn, waar ik het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht.

Als kind had ik al een enorme fantasie. Vanaf mijn elfde schreef ik volop verhalen die ik steevast niet afmaakte, omdat mijn pen mijn gedachten niet bij kon houden. Dit veranderde toen ik rond mijn eenentwintigste meedeed aan een roman¬wedstrijd. Ik won weliswaar niets, maar had eindelijk een complete roman geschreven. Schrijven nam een steeds belangrijker plaats in mijn leven in, zeker vanaf het moment dat ook ik een computer tot mijn beschikking kreeg. Voor mij geldt dat tien vingers sneller schrijven dan één pen!

Begin 1995 verbrak ik na vijftien jaar de relatie met de vader van met mijn dochter om samen met haar een nieuw leven op te bouwen. Het duurde vervolgens nog vier jaar voor ik mijn huidige partner ontmoette; in augustus 2000 gingen we samenwonen. In mijn nieuwe relatie kon ik eindelijk helemaal mezelf zijn, iets wat mijn schrijven zeer ten goede kwam.

Op dat moment had ik drie damesromans geschreven, waarvan er één in 2003 uitgebracht werd door een pod-uitgeverij. Diezelfde pod-uitgeverij bracht in 2005 mijn historische fantasyroman uit, het genre waar ik de meeste affiniteit mee heb.
Mijn schrijfcarrière kwam pas echt op gang in 2007 met het verschijnen van mijn horrordebuut “Het duistere pact”. Dat gaat over een meisje van zestien die een negentiende-eeuwse robe van haar oma cadeau krijgt, samen met een ketting en oorbellen van wit goud met zwart obsidiaan. Zodra ze die gaat dragen, beginnen er vreemde dingen te gebeuren.

Op veler verzoek was ik begonnen aan een vervolg en zowel het eerste als het tweede deel zou worden uitgebracht door een kleine uitgeverij. Helaas hield die onverwacht op te bestaan. Dat bracht me er begin 2011 toe om een lang gekoesterde wens in vervulling te laten komen. Ik startte mijn eigen uitgeverij Celtica Publishing met als doel het uitbrengen van mijn eigen werk, maar ook dat van anderen.
In juni 2011 kwam zodoende “Het duistere pact” opnieuw uit, samen met “Vooravond van Armageddon”. De boeken vormen de eerste twee delen van de “Kronieken van de Nieuwe Tijd”. Deel drie is in de maak, de verwachting is dat die begin 2014 verschijnt. De boeken staan in de bibliotheken ingedeeld bij de boeken voor young adults, maar zijn zeer zeker (juist) geschikt voor volwassenen.

Naast romans schrijf ik ook korte verhalen en doe soms mee aan schrijfwedstrijden. Hoogste notering is de derde plaats in de Paul Harland Prijs van 2008 geweest. Een aantal korte verhalen is verschenen in magazines, zoals Pure Fantasy en SF Terra. Bovendien is een aantal verhalen beschikbaar geweest via uitgeverij Parelz. In dat fonds heb ik momenteel nog maar één verhaal staan: “Onverwacht geschenk”.

Bibliografie

2003 - Carina’s carrière, uitgegeven door pod-uitgeverij Gopher Publishers

2005 - De vriend van de koning, uitgegeven door pod-uitgeverij Gopher Publishers

2007 - Het duistere pact, uitgegeven door Books of Fantasy

2010 - Eenzame hoogte, uitgegeven door Ellesy Relax (verbeterde versie van “Carina’s carrière) onder pseudoniem Marian Kramer

2011 - Het duistere pact, uitgegeven door Celtica Publishing (verbeterde versie)

2011 - Vooravond van Armageddon, uitgegeven door Celtica Publishing

2012 - Ongeschreven akkoorden, uitgegeven door CPRomance (imprint van Celtica Publishing) onder pseudoniem Marian Kramer

2012 - Bizarre verhalen, uitgegeven door Celtica Publishing