“Het meisje dat vlam kon vatten” is een introductie bundel geschreven door Joris van Leeuwen, ook bekend als J. Sharpe. Hoewel de bundel uit vier verhalen bestaat, ligt de nadruk toch bij het titelverhaal waar de bundel mee opent. Zonder al teveel te verklappen wordt hier op een inventieve wijze met de elementen vuur en water gespeeld en is het verhaal, boven alles, een liefdesverhaal over een onmogelijke liefde. Het is moeilijk om niet teveel uit de doeken te doen; een kort verhaal is immers zo verteld en het laatste wat je wilt doen is de verassing bij de lezer wegnemen. Ik kan alleen met zekerheid garanderen dat het verhaal je zal raken en dat als je verder doorleest – de elementen vuur en ijs – een gelaagdheid met zich meebrengt die we allen herkennen.

We kennen namelijk allemaal de onbereikbare liefde. We kennen allemaal het gevoel dat het leven even stil staat. Zo een gevoel had ik ook, toen ik dit verhaal las. Het gevoel en beeld dat dit verhaal in me opriep was alsof ik door een prisma staarde, een illusie van kleuren, die ik kon verstoren als ik ook maar een beweging maakte of een andere kant opkeek. De 42 pagina’s waar dit verhaal uit bestaat, neemt je mee door een barre tocht, die tegelijkertijd en onverwacht zal opvlammen. Het is een breekbare reflectie. Een luchtspiegeling die beter onaangeraakt kan blijven.

Hoe sterk dit verhaal is, iets minder sterk zijn de verhalen die erop volgen. In het verhaal “Koningin van het woud” dat, en dit kan een verkeerde inschatting mijnerzijds zijn, volgens mij eerder dan het titelverhaal is geschreven. Het vertelt het verhaal van Melissa Hay die een ware transformatie doormaakt met verschrikkelijke gevolgen. Ook hier wil ik niet teveel verklappen, alleen dat dit verhaal, in tegenstelling tot het titelverhaal, meer naar griezel neigt en minder naar magisch realisme. Dat is niet noodzakelijk slecht, maar toont juist de veelzijdigheid van J. Sharpe aan.

En dit brengt me eigenlijk tot de laatste twee verhalen, waarvan ook hier magisch realisme en horror zich met elkaar vermengen. "Nevel" vertelt het verhaal van een ongeluk dat uit de hand loopt en die je langzaam meeneemt naar een wereld die zowel bekend als onbekend voorkomt, terwijl het verhaal “De vluchteling”, de kortste van de vier, een duidelijke twist aan het eind heeft. Qua griezel en spanningsopbouw gaf dit verhaal me de meeste kriebels.

De rest van de bundel zijn fragmenten en stukken tekst die J. Sharpe bij uitgeverij Zilverspoor heeft uitgegeven.

Een verhalenbundel beoordelen is waarschijnlijk het moeilijkste wat er is. Ik ga hier dan ook geen cijfer of beoordeling aan koppelen. Sommige verhalen zullen je meer aanspreken dan andere; dat is intrinsiek aan een bundel. Het enige punt dat ik misschien jammer vind en als een punt van kritiek opgevat kan worden, is dat de bundel eigenlijk en in hoge mate om de titelverhaal draait en dat de andere verhalen niet een duidelijk motief of thema aanwijzen die met het titelverhaal zijn verbonden. Maar dat hoeft ook niet. Misschien ben ik hier slechts als schrijver neurotisch in; dat ik altijd probeer een eenheid te creëren. De titelverhaal maakt dit meer dan goed en zou eigenlijk, op zichzelf staand, de bundel kunnen dragen.

7 euro 95, want dat is namelijk de prijs, is sneller aan verkeerde dingen besteed dan aan deze bundel. Sterker nog, het eerste verhaal is dit bedrag al meer dan waard. Het is droevig en meeslepend en het neemt je mee naar een magische wereld die ook tegelijkertijd herkenbaar is. Het is een goede introductie van een veelzijdige schrijver en het geeft je de mogelijkheid om te kijken in de hoofd van J. Sharpe en de boeken die hij heeft geschreven. Is het erg dat de andere verhalen niet zo sterk zijn als het titelverhaal? Nee. Net zoals met alles, hangt ook deze bundel tussen vuur en ijs, en zullen sommige fragmenten en sommige verhalen je doen smelten, terwijl andere verhalen je minder zullen raken. Ik weet dit als een schrijver van bundels als geen ander. Voor mij zijn de koplopers de titelverhaal en “De vluchteling”. Voor jou kunnen andere verhalen de koplopers zijn. Dat maakt niet uit, zo hoort het, dat maken bundels juist sterk en spannend. Ik zou alleen zeggen, kijk uit voor nevels, wouden en vluchtelingen; maar kijk vooral uit naar het moment waar water en ijs, vuur ontmoet.

Anthonie Holslag

Om het boek te bestellen, klik hier.

Wil je meer weten over J. Sharpe, klik hier.