Tijdens de Haarlemse dichtlijn 2008 (zie link), leerde ik Nico van den Raad kennen. Hij droeg een aantal zeer mooie gedichten voor, waaronder "Uitzicht" (zie ook link) en na het horen van mijn gedichten (zie ook link), nodigde hij me uit voor het dichtgroepje Septijn. Ik kan niet beschrijven hoe zenuwachtig ik was, toen ik voor het eerst op een derde woensdag in de maand bij de groep aanschoof en een gedicht voordroeg. De leden van Septijn zijn namelijk zeer en zeer kritisch. Ieder jaar hebben ze een ander thema en dat jaar (2008/2009) hadden ze besloten om op basis van foto's gedichten te schrijven. Vaak wisten we niet waar de foto's over gingen of waar het was genomen - we moesten onze fantasie dus de vrije loop laten. Dit heeft een aantal zeer uitzonderlijke gedichten tot stand gebracht.

Ik ben door de jaren het dichtgroepje zeer gaan waarderen en ook de verschillende kwaliteiten van de leden. Zo kon ik werkelijk genieten van de cadanse stem van Nico van den Raad, die niet alleen geweldige dichter is maar ook een prachtige verteller. Of Joyce Hes (zie ook link en link) die met de verschillende lagen in haar gedichten me altijd wist te raken. De ontknopingen van haar versen waren veelal verassend. Hetzelfde gaat op voor Josje Zegwaarts-Rooijers (zie ook link) die soms surreële elementen in haar gedichten aanbracht of Annelies de Vries; de schoonheid van haar gedichten ontroerde me altijd.

De stijlen van de gedichten verschilden dan ook enorm. Zo had je de vertellende stijl van Nico van den Raad of het minimalisme van Louis Lazaroms. (Zijn gedichten bestaan veelal uit vijf regels en ik moest ze vaak een aantal keer lezen om voor mezelf te achterhalen wat hij bedoelde of waar hij het over had.) Ook mag ik Edwin Coomans hier niet vergeten. Ik kan zijn stijl niet in een aantal woorden samenvatten. Ze zijn vaak nuchter, down to earth zoals de Engelsen zeggen, maar als je verder of dieper gaat, ontdek je daaronder andere lagen die je op het eerste gezicht niet opviel. Zijn gedicht over een dorp in ons bundel Dichter bij beeld, is in mijn optiek een van de mooiste gedichten.

Het was mijn doel om tijdens dit proces in de gedichten te "duiken". Ik wilde geen beschrijvende gedichten schrijven, maar gedichten die binnenste buiten waren gekeerd. (Dit is ook de reden, waarom ik waarschijnlijk de meest abstracte foto - een foto waarin twee mensen op een bal balanceren - heb aangeleverd.) Zo probeerde ik op basis van een foto van een poes me in de beleveniswereld van de poes te verplaatsen. Of op basis van een foto van een dorp te beschrijven welke gevoelens de foto bij me opriep. Als ik dan wist waar de foto daadwerkelijk overging, zat ik er vaak drie keer naast. Dat neemt niet weg, dat juist het proberen van - het proces van schrijven zelf - me veel plezier bracht. Ook al was het voordragen voor zeer kritische lezers en toehoorders altijd een ware beproeving.

De gedichten die ik in deze bundel heb aangeleverd zijn:

Dwaalsporen
Een gedicht over het modernisme in een oud dorp
Rood met klauwen
Wegslibben
De Balans
Schakeringen van rood

Voor meer informatie over de bundel en dichtgroep Septijn verwijs ik naar: link.

Voor bestellen kijk ook hier naar: link.

Ik hoop dat jullie er net zo van genieten als ik...

Algemene gegevens:

Titel: Dichter bij Beeld

Auteur: Poëzieschrijfgroep Septijn

Verschijningsdatum: 15 april 2011

Uitgeverij: Free Musketeers

ISBN: 978-90-484-1764-3

Vaste prijs: € 16,95

Verzendkosten per exemplaar: € 2,76 (NL) € 3,96 (EU)