Een leuke recensie van de Bangersisters die niet alleen recenseren, maar tevens één verhaal uit mijn bundel buitengewoon goed samenvatten:
“Ik heb nooit goed begrepen”, zei ze, “waarom mensen zo bang zijn voor vampiers. Als ik het goed begrijp zijn ze niet veel anders dan jij en ik.” Ik moest lachen. Ze keek me vertwijfeld aan. “Ik meen het”, zei ze.
“Vampiers zijn niets meer dan een metafoor”, zei ik. “Ze staan voor alles –gevoelens en gedachten– wat het leven beetje bij beetje uit je aderen zuigt. Zoals woede of wraak.”
In ‘Zwarte muren’ wil Holslag met 12 verhalen de lezer laten beseffen dat niets is zoals het lijkt. Hij wilde schrijven over de onontkoombaarheid van het gruwelijke, en dat is hem zeker gelukt. Je kunt het zo gek niet bedenken: een man die na zijn dood de politie belt, elektrische zagen die in het holst van de nacht beginnen te ronken en kannibaalpraktijken in het ziekenhuis.
In het verhaal ‘De plaag’ wordt Amerika geteisterd door een verschrikkelijke ziekte. Deze ‘nieuwe ziekte’, zoals hij wordt genoemd, komt in vier verschillende stadia voor en verspreid zich alleen via de lucht tijdens de derde en laatste fase. Hierdoor is de quarantaineafdeling in het ziekenhuis omgedoopt tot ‘de laatste halte’.
De eerste fase lijkt op de griep en de slachtoffers krijgen lichtrode vlekken op hun keel en rond hun hals. Hier lijkt het nog onschuldig, maar in de tweede fase gaan de patiënten sneller achteruit. Hun handen en benen beginnen spastisch te trillen en ze krijgen bloedneuzen. De rode vlekken zitten in deze fase meestal al tot aan de onderrug. In de derde fase krijgen de patiënten psychotische neigingen en verscherpte zintuigen. Deze fase word opgevolgd door de laatste en tevens fatale fase, waarin de organen als overvolle ballonnen exploderen en de hersenen na een allerlaatste hallucinatie worden gekookt.
Broeder Robert is voor het eerst getuige geweest van deze laatste –en meest bloederige– fase. In het ziekenhuis zijn de afgelopen weken honderden patiënten binnengekomen. Dit is meer dan het ziekenhuispersoneel aan kan. De mensen worden in het duister gehouden over de daadwerkelijke schade die de plaag al heeft aangericht en de enige nieuwsuitzendingen zijn herhalingen.
Robert begint zich steeds meer zorgen te maken over zijn hoogzwangere vriendin die alleen thuis zit, omdat hij onmisbaar is in het ziekenhuis. Hij is doodsbang dat zij ook besmet wordt met de nieuwe ziekte. Maar de vele sterfgevallen houden hem bezig en zorgen ervoor dat er nauwelijks tijd is om zich met de gezondheid van zijn vriendin bezig te houden.
Dan blijkt er een doorbraak te zijn. Tijdens een persconferentie zegt de president dat er eindelijk een vaccin is ontdekt. Het enige probleem is dat het medicijn temperatuurgevoelig is en ze het hierdoor niet naar de ziekenhuizen kunnen vervoeren. Vanwege het feit dat sommige mensen over een natuurlijke immuniteit beschikken, willen ze bij iedereen een klein bloedonderzoek afnemen, voordat ze het medicijn kunnen toedienen.
Juichend worden de soldaten in het ziekenhuis ontvangen, maar Robert heeft het gevoel dat er iets verschrikkelijks gaat gebeuren. Hij vraagt zich af waarom de soldaten groene gasmaskers en pistolen bij zich dragen. Het antwoord op deze vraag is afschuwelijk.
Auteur Anthonie Holslag is een ware meester wat betreft korte, angstaanjagende verhalen. Onverwachte plotwendingen zijn daarbij zijn sterkste punt.
De 12 verhalen weten de lezer te raken. Het ene verhaal zet je aan het denken, terwijl het andere verhaal je kippenvel van top tot teen bezorgd.
Je kunt de recensie hier vinden: link.