Ik heb vandaag een lezing gegeven over de Armeense genocide op de scholengemeenschap Greijdanus in Zwolle. Mijn lessen waren gericht op de bovenbouw havo/vwo en dit gaf me de mogelijkheid om dieper op de materie van massaal geweld en genocide in te gaan. De dag zelf stond in het teken van de Holocaust Memorial en naast mijn workshop over de Armeense genocide en genocidaal geweld, waren er ook workshops over Srebrenica, over de vernietigingskamp kamp Sobibor en een workshop met Holocaust overlevenden, vooral dat laatste maakte veel indruk op de jongeren - zie ook link.

Aan het einde van de tweede lezing heb ik drie gedichten voorgedragen. Het waren drie gedichten van genocide overlevenden. Het eerste gedicht is geschreven door een directe overlevende. Het tweede gedicht door Peter Balakian, een New York bestseller schrijver, die mij persoonlijk toestemming heeft gegeven om dit gedicht te vertalen. Hij is een tweede generatie overlevende. Ik sloot deze cyclus met een gedicht van een derde generatie overlevende. Hoewel de Armeense genocide nu bijna 100 jaar geleden heeft plaats gevonden, zien we soortgelijke gevoelens van verlatenheid, eenzaamheid en pijn in de gedichten terugkomen. Het gedicht "Eenzaamheid van een roos" is ook gepubliceerd in mijn boek In het gesteente van Ararat.

Gedichten die ik heb voorgedragen:

Danté's Legende (geschreven door Eghishe Charents en delen door mij vertaald)

In Armenië, 1987 (geschreven door Peter Balakian - zie ook link)

Eenzaamheid van een roos (geschreven door Ohannes Karakas - zie ook link)

Voor een krantenartikel verwijs ik naar: link.