Navigatie

 

 

Stephen King Fanclub dag (10 jarig bestaan)

 

 

 

 

Vandaag werd de tien jarige bestaan van de Stephen King fanclub dag gevierd. Naast boeken van Stephen King en de aanwezigheid van uitgeverij Luithing, waren ook schrijvers van Nederlandse bodem aanwezig, waaronder: Jack Lance, Bert Muns, Rianne Lampers, Rik Raven, John Brosens, J. Sharpe (Joris van Leeuwen) en Thomas Olde Heuvelt. Het was goed om deze schrijvers, wiens naam en boeken ik kende bij elkaar te zien.

 

 

 

Ook kregen alle auteurs de kans om iets over hun werk te vertellen. Rik Raven vertelde iets over haar nieuwe boek Zucht, Jack Lance over zijn aankomende filmproject en Thomas Olde Heuvelt las een kortverhaal voor over een "Albino neger". (Die genees werkende krachten zou hebben.) Ik nam de kans om een stuk uit Dodenwake van Stephen King voor te lezen. Het boek dat me als veertienjarige op deze genre had gebracht. Ik stond daar namelijk niet alleen als schrijver, maar ook als fan en wilde het belang van dit soort verhalen benadrukken.

 

 

 

 

Naast het voordragen was er ook de mogelijkheid om boeken in te zien en te kopen. Voor mij was het een leuke ervaring om zowel lezers te leren kennen die mijn boek al hadden gekocht. (Één lezer bestempelde mijn boek als uiterst "griezelig".) Van de boeken die werden geveild voegde ik een gedicht toe. Dat maakte het juist leuk. Het was een dag voor lezers, boekenliefhebbers en dat merkte je aan de sfeer, maar ook aan de vragen die je kreeg.

 

 

 

Deze dag zou uiteraard nooit zonder de organisatoren mogelijk zijn geweest:

 

 

 

En toch was er iets vreemds aan deze dag. Ik zat de hele middag naast een deur. Ik weet niet waarom maar de deur gaf me de kriebels. Ik denk dat er namelijk iets met die deur was. Het was geen echte deur, meer een poort. Een poort naar iets duisters. Iets onmenselijks. Als het heel even stil was dan hoorde ik het zachtjes ademen. Krabbelen. Fluisteren. Hoorde ik zelfs zachtjes mijn naam...

 

Ik probeerde het uiteraard te negeren. Te ontkennen. Maar de deur was te aanwezig. Ik heb er stiekem achter gekeken en ik kan niet beschrijven wat ik zag. Een muur, rode lippenstift, een vrouw gevangen in een rode mist. Redrum, Redrum, Redrum bleef de deur herhalen.

 

Er stonden meisjes in rode mantels aan de andere kant.

 

 

 

Naast dit voorval was het een zeer geslaagde en met name leuke dag. Zie voor een verslag van deze dag ook deze link.

 

 

Blog

Contact